نشانه های زمان ، جهان هولوگرافی

ما اکنون انتخابی داریم که این انتخاب به طور بالقوه یک انتخاب قدرتمند است. بر طبق یک نظریه جدید، ما احتمالا در یک جهان هولوگرافی زندگی می کنیم. این نشان می دهد که جهان بسیار جامد که ما در اطرافمان می بینیم چیزی بیش از یک نمایش هولوگرافی از واقعیتی که خارج از این قلمرو وجود دارد، نیست. این ایده برای اولین بار پیشنهاد شد زیرا کشف شد که حواس ششگانه ما با استفاده از فرآیندهای هولوگرافی کار می کند.
هنگامی که به چیزی نگاه می کنیم، تصاویری که به گیرنده ها در پشت چشم ها برخورد می کنند، به داده های عصبی الکترونیکی شکسته می شوند که بهترین توصیف برای آن نوعی ریاضی است که برای توصیف فرایند هولوگرافی مورد استفاده قرار می گیرد. این داده ها به مغز ما منتقل می شود، جایی که در آن همان پروسه هولوگرافی، آن به شکلی که مغز ما به عنوان یک تصویر می خواند، مونتاژ می شود. ما هرگز به طور مستقیم آنچه در مقابل چشمان ما است را نمی بینیم. همه چیزهایی که تا کنون دیده ایم بازسازی هولوگرافی است. حس های دیگر ما به شیوه های مشابه کار می کنند. حواس ما مکانیزم های هولوگرافی است. این ذهن ما است که به ما می گوید که آنچه ما می بینیم واقعی است و آنچه ما احساس می کنیم، جامد است.
مکانیسم هولوگرام: مکانیزم کنونی هولوگرافی یک مکانیزم ساده است که تصاویر ۳ بعدی را ایجاد می کند که ایستایی و شبح مانند هستند. چه نوع مکانیزمی برای ایجاد یک جهان هولوگرافی مانند جهان ما مورد نیاز خواهد بود، جامد و زنده است که رشد و تکامل می یابد و پر از موجودات ذهنی است که برای خود فکر می کنند و احساس می کنند؟ همانطور که ساختار سنین نجومی و زودیاک مشخص می کند، ساختار جهان نجومی برای ایجاد یک جهان فیزیکی هولوگرافی پویا و زنده لازم است.